Zamanda Kokuları Solumak

Köşkler; ağaçlardan fışkıran yaprakların, mor salkımların, bahçelerdeki sarmaşıkların coşkusu yüzünden görünmez olup gizlenmişti doğayla... Mimozalarla sapsarı bir renge bürünmüştü İstanbul. Boğazın iki kıyısı erguvanlarla da süslenmeye başlamış, pembe tuvalet giymiş, nişanlı bir kız gibi oluvermişti bu görkemli şehir. Sapsarı lüle lüle saçlı mimozalarla, erguvanların pembe tuvaletini giymiş, gözlerinde Boğazın doyulmaz maviliğiyle aşk kokuyordu İstanbul... Kalbi, Vehbinin özlemiyle tutuştu birden. Acaba o hatırlıyor muydu Rüyayı?!... Rüyanın bu büyüme serüveninde: *Onunla birlikte geçmişin sokaklarında dolaşacak, o günlerde yaşayacak, her şeyi ne kadar da kısa bir zamanda tükettiğimize hayret edecek; *Karabükteki lojmanların çiçek kokularını içinize çekecek; *Amasranın deniz kokulu havasını soluyacak; *Safranbolunun tahta konaklarında tarihi koklayacak; *Zonguldakın kömür kokusuyla karışık yabani dağ menekşelerinin miskini gönlünüze dolduracak; *Ereğli çileğinin değişik aromasını tadacak; *Sinopun kestane kokusunu genzinizde hissedecek; *İzmirin İmbatını solurken ferahlayacak; *Kastamonunun günümüze kadar ulaşan tarihi dokusunda yaşayacak; *İstanbulun o aşk kokusunu kalbinizde duyacak; Velhasıl siz de zamandaki kokuları soluyarak, onunla birlikte aşık olacaksınız...