Yalnızlık Sineması

gözlerin oldum içimi aydınlatan sana göçebeliğin sonu yoktu baktım ki ellerim bağ bozumu, şarap bardağı ellerini okşadım sonra dünle bugün arasında sıkışıp kalan bir armağandı bıraktığın hüzün kimdim ben yok muydu ülkem su değil de ateşsem şimdiye kadar niye sönemedim niye çoğalan külleri içime zamanın kalleşliğine yüzüme serpmedim niye niye niye…