Yak! Yak! Yak!

*2 Temmuz 1993 günü Sivas'ta Madımak Oteli'nde 35 can, 35 in- san; umutlarıyla, gelecek sevinçleriyle, yaşadıkları günün heyecanıyla, arkalarında bıraktıkları sevdiklerinin aşklarıyla, kucaklarındaki bağlamaları ve türküleriyle, kitaplarıyla, yüreklerindeki, dillerindeki semahları, şiirleri, demeleri, deyişleri, cümleleri, haykırışları, sesleri ve sessizlikleriyle YAKILARAK ÖLDÜRÜLDÜLER! Elbette, halkın vicdanı ve belleği bu mazlumları, yakılan 35 canı as- la unutmayacak, anılarını sonsuza değin yaşatacak, kötü örneklerden ders alacak, yinelenmesini reddedecek, dünyanın dili sevgi olana dek sevgi diyecek! Zulme çıra olan insan yakıcılar; adaletin, vicdanın, insan olma erdeminin, dinin gerçek amacının, sevginin, barışın, kardeşliğin ne olduğunu elbet bir gün öğrenecekler! Bu kitabı yazmaktaki tek amacım, kinden uzak bir yürekle zalimlerin yüreğine dokunmak! İnsanlığın yüreğindeki acıyı belleklerde hep diri tutarak insanlaşmaya yardımcı olabilmek. Çağlar devrilse de alevlerin üstüne, zamanın belleği alevlere yenik düşse de sevginin belleği hep gerçeği haykırsın; Sivas Unutulmasın! Sivas'ta Madımak Oteli'nde Olanlar Unutulmasın! Unutulmasın Yakılanlar! Yakanlar Unutulmasın!*