Utanç Odası 2; İtiraf

Gerçeği söyleyen herkese seslenme zamanı geldi. Delirme noktasına gelmiş ya da sinirleri harap olanları açıklama zamanı. Fakat gerçeği paranoyayla özdeşleştirenler, bunu açıkça söylemeye cesaret edene şaşkın şaşkın bakanlar var. Şunu da söylemeliyim, gerçeği açığa çıkarmak için mücadele edene acıyoruz. Bir kimse ne kadar içten ve dürüstse, o kadar tuhaf ve akılsız görünüyor. Gerçek bizi ilgilendirmez, bunu bilmeyi istemeyiz. Çoğumuz evimizin güven çemberinde yaşamayı, dışında olan kötü şeylere aldırmamayı öğrendik. Eğer birini korumak gerekiyorsa sükût elbette altındır, lakin birini ıssızlığa sürüklediğinde değil. Hepsi için yalanlar artık bitmişti. İki avukatın baskılarından sonra her şeyi itiraf etmişlerdi. Avukatlar onları bulutlardan aşağıya indirmişti. Başka yolu yoktu. Yirmi yılı geçmesinden dolayı zaman aşımının onlara yararı olabilirdi fakat yasa, suç olan eylemlerin durumuna göre sınırlama getiriyordu, suçlamalar farklıydı ve tutuklanmaları ve hapiste kalmaları isteniyordu. Artık hiçbir şeyi saklı tutmamaya kararlıydılar, belki bu içlerini biraz hafifletirdi. Konuşmak istiyorlardı. Nihayet konuşacaklardı. Herkes bilsindi, bazı insanlar hiç gülümsemezdi çünkü bazılarının onların gülümsemelerini çalmasından korkardı.