Tutulumun Son Sınırı

"Yıllardır aynaya baktığında gördüğü güçlü kadın profilini tanıyamadı. Kırık dökük yansımalar vardı sadece. İçindeki ses haykırıyordu; kaç buralardan onu hatırlatan her şeyden ona benzeyen ona aşina insanlardan kaç artık..." - Rana "Sana ne diyebilirim suçluyum demekten başka. Geç kaldım demekten başka keşkelerim var işte. Bir ses bir haber ver ne olur. Seni öyle özledim öyle merak ediyorum ki..." - Adam İlk gün ilk oraya geldiği gün neler hissetmişti. Ayrılığın soğuk nefesi odanın içinde karanlık tutkulu ve bencildi. Yalnızlık bir hayalet gibi içindeydi. Dilediği sadece metanet ve sabırdı. Hindistan'da iyileşme yolundaki iki kadın derinden hissettikleri duygularla gerçek gücün varlığını yaşadılar. Herkes kendi içindeki Yaratıcı'nın kuvvetini yaşıyordu. Sevgiyi umudu güzelliği sesi nefesi ve farkındalığı... Sağlığın değerini var oluş nedenlerimizin önemini. Rana iyileşecek Aishwarya Mira'nın kâbusları bitecek miydi? "Mutluyum Mira benliğimin ben oluşumun farkındayım. Eğer kendime değer veriyorsam kötülükleri yok edip iyiliklerle doldurmalı ruhumu güzelliklerle beslemeliyim. Kin nefret kavga dövüş savaş... Ne anlamı var? Neyi paylaşamıyoruz?" "Haklısın Rana bu dediklerini herkes birey olarak başarır toplum olarak da bu şekilde yönetilebilirsek mutluluk huzur güven sevgi ve yaşanası dünya... Her şey peşinden gelir. Fakat bizler bütün olarak düşünemedikçe bireysel menfaatler peşinde koşuldukça var oluş nedenlerimiz de sanıyorum ki yok oluşlarıyla bir gün bizi yok edecek ve ben bundan korkuyorum."toplum olarak da bu şekilde yönetilebilirsek mutluluk huzur güven sevgi ve yaşanası dünya...