Türlü Telaşlar Değirmeni

Canım insan: İnsanların içi kan ağlarken mutluymuş gibi, birbirlerinden nefret ederken seviyormuş gibi davrandıkları bir zamanda yaşıyoruz artık. Kim bilir belki eskiden de böyleydi de ben yeni fark ettim. Ben henüz küçükken, dedemin iki odalı taş evinde şimdilerde şömine dedikleri ocağın karşısında sohbet eden büyükleri düşünüyorum bazen, bizim de öyle sıcak sohbetlerimiz olabilirdi. Biliyorum olmayacak! Biz ilerledik çünkü, o günlerse çok geride kaldı. Hayır hayır, aldırma sen bana, bunun ilerleme ile falan alakası yok. Bence biz çok ileri gittik canım insan. Sahip olduğumuz pek çok muhteşem şeyi sırtımızda yük zannedip geçmişte bıraktık. Hafifleyeceğimizi düşündük. Peki şimdi kuş gibi hafif miyiz? Değiliz tabi,