Tuhaf Öyküler

Balzac bu eserde, memleketi olan Touraine'e, onun inatçı ve sert insanlarına veda etmektedir sanki. Sönmüş Hayaller kitabındaki Rupembre gibi, ruhu henüz Paris kraterinin ateşiyle yanmadan, son bir kez, tanıdığı ve sevdiği yerleri öyküleriyle gezer. Güzel kentleri, yıkık şatoları, meyve bahçelerini, Loire Nehri'niin kıyısındaki kavak ağaçlarını, tepecikleri ve gümüş pırıltılarıyla akıp giden Indre, Cher, Loir ve Vienne ırmaklarını dolaşır. Tam anlamıyla ait olduğu, çağının romantik kuşağına uygun bir rahatlık ve incelikle, eskiye ait eğlenceli ve hüzünlü öyküleri, hemşerisi Rabelais'nin ve somurtkan Mösyö de Brantom'un biçemini anımsatan bir dille anlatır.