Tek Vuruş

"Ölü suyunu kaynat canım" 1960'lı yılların ikinci kuşağı içinde sayabileceğimiz Hüseyin Peker, yaşamın bozulmuşluğuna karşı insanca olana umudu ve çağrıyı hemen her dizesinde ayakta tutma çabasındaki şiirleriyle özgünlüğünü oluşturuyor. Somut, sıradan denebilecek yaşam öğelerini içten bir itiraf tonlamasıyla şiirleştiriyor. - Ataol Behramoğlu (Arka Kapak) Tadımlık ÖLÜ SUYU Ölü suyunu kaynat canım bugün ölüyorum can attıran tarafından doktordan yanıt alamayan hastayım ben gemilerin gövdesine yapışan yosunlar gelişti parmak izlerimde yazdım, saydım, geliştim dibe çökelince ölü suyunu kaynat yığma mezar tepesinde ayarla yerimi kefeni dirilt, devedikeni yapraklarıyla baş harfleri vardı bu işin bol ışıklı yemyeşil kentler görmüştük senle kitaplar okumuştuk, gözden düşmemek için oyunlar seyretmiştik, pasaklı Akdenizde ihtilaller, korkulan gizli güçler peşimize takılmıştı siyah benekler kimlik, kimsiniz? kanım durmuştu damarlarda