Şiire Medfun

Çocukluğum çocukluk içinden uzak, Ben yaşadığım şehrin en uzağında, En kalabalık yerinde yaşarken üstelik, Yalnızlık kendi içinde yalnızlık olunca yalnızlıkmış, Uzaktan sevenler bunu bilir, Ve uzaktan sevenler gündüzü geceye satar, Çünkü sırlı gözyaşları vardır, Saklı bir sevgili her zaman ay gibidir, Ve karanlığın vefası bundan değerlidir, Hayat, boşluklarının sahibi olmanı sana sunar, Kazanmak illa bir mevsimde bile olsa bir kereliğine kazanmak dersin, Sonra gülüm giydiğin hüküm vardır yakanı bırakmaz, Kaybetmek dersin hep mi kaybetmek, Sadece seviyor olmana sevinirsin, Sevmek gülüm sevmek, Bir narçiçeğini sever gibi seni sevmek.