Serpêhatıyên Kurdan

Serpêhatiyên Kurdan, çîrokên rasteqîn in; hatine bihîstin, çavdêrîkirin, tecrûbekirin an ji çandeke hevpar hatine wergirtin. Ji wan jiyan, zanebûn û tecrûbeyên “zemanekî” difûre. Lê hinek jî ji ber vê qederê, ev serpêhatî îro ji me pariyekî dûr dixuyin. Wekî ku Walter Benjamin ji bo çîrokên Nikolay Leskovê ku li hemû Rûsyayê geriyabû û çîrokên xwe nivîsîbû, dibêje ku em îro hatine dawiya hunera çîrokbêjiyeke wisa; ji ber ku “tecrûbe” wekî berê ne biqîmet e, neqilkirina wê wekî berê bi hêsanî çênabe û seba ku rehenda destanî ya heqîqetê dimire, ev cure çîrokbêjî ber bi jibîrbûnê ve diçe. Lê dîsa jî ji ber taybetiyên çîrokên rasteqîn, di wan de bi awayekî sergirtî an aşkere faydeyek heye. Ew fayde carina dersekî exlaqî ye, carina şîret e, carina çarçovekirina gotineke pêşiyan e, carina ji adet û toreyên miletekî dilpakiyek e… Erê, di roja me de “aqildayîn”, “şîret” wekî tiştên demode dixuyin, lê ji bo ku mirov aqil bide yekî, divê tûrikê mirov tije tecrûbe yan serpêhatî bin û mirov bizane çîrokê li hev bîne. Tûrikê Seydayê Tîrêj bi serpêhatiyên wisa tije ye.