Sen Abdal mısın?

Gülüşlerini söndürme çocuk, karanlıktan korkarım. Gülüşlerindir yollarımı aydınlatan, çıkmazdan çıkaran , adamı ipten alan. Sakın yüzünü asma çocuk. Seni tanıyamam. Yüzündür, yüzlerce yüzsüzlerin arasında yüz tutan yaşatmaya hâlâ. Yüzün olmaz ise inan yüzüm olmaz yaşamaya. Sakın ola ki ağlama. Gözünü bir kısarsan umudumu asla büyütemem. Kezban Küçük: Çok tatlı, insanın içine dokunan sözler, yazılar. Ah çok seveceğim galiba ben bu yazıları . Aferin oğluma, ellerine yüreğine sağlık... Atilla Yıldız: Okurken, kalbinizin kocaman sımsıcak odalarını keşfedip, kapılarını sonuna dek aralayacaksınız... Kadriye Müftüoğlu: Küçük adamın büyük sözleri... Hayata, insana, aşka, yarına, geçmişe ait ait ne varsa yaşanan, yaşanacak olan, bu cümlelerde hepsine rastlıyorsunuz. Aslında çok da tanıdık fakat bazen kendimize bile tarif edemediğimiz duygularla oynuyor, dans ediyor. Şiir tadında, şiirden bağımsız hayata çok yakın sözlerle vuruyor sizi. Edebiyatın insan öğesini tüm sıcaklığı, bunalımı ve arayışıyla saran genç bir kalemin bilgece sözleri... Temayı paragrafla sınırlayarak tema etrafında dönüyor, soruyor, kurcalıyor ve susuyor. Temayı susturuyor. Ama hayat susmuyor ve yeni temayla devam ediyor anlatmaya. Galiba hayatı erken kavradın. Susmamacasına...