Savaşlar Kararında

Ölüyor insan bir kere ama ölmekte kararsız Sular yine kararlı akacak savaşlar kararında Çarpışanlar yağmuru kıvamında bekleyecek Buğdaylar ıslak ve ekmekler kömür karası Ölüm kuzu renkli ezberlemiş yangın seslerini. Yumuyor gözlerini açmadan ağzını, sınırlarını Kolluyor, elleri kulaklarını saracak denli açık Bundan belli unutulmadan kaybolmayacak düş Dişlerini sızlatan limon tadında gün başlayacak Yavaşça gülecek akşamın ufuk zarına bakarak. Geçiyor devinmekte olan yaşlanmaya hürmeten Bir gün eskiyecek cesaretin taze ve soğuk yüzü Yaslanıyor insan kendinde ne bulursa biraz daha Aşkın ve kalbin renkli şekerler kadar uzağında Atıyor nabzı dünyanın bir çeliğin titreşimleriyle. Yaşıyoruz ve aslanların ağızları çok büyük hâlâ Geç başlıyoruz erken düşündüğümüz her şeye Bu dünyanın sonlarındayız yorgunuz. Sonsuzluk, Onun elini öper ölürüz gece yarılarında; ölüm ki, En çok seviştiğimizdir, bundandır gözümüz kara.