Resimlerin Kitabı

“...İçinde her şeyi bildiğin odandan akşam çık dışarı, her kimsen de uzağın en sonunda duruyor senin evin: Her kimsen de. Aşınmış eşikten hiç ayrılamayan yorgun gözlerinle çok yavaş kara bir ağacı kaldırıyorsun ve onu narin, tek başına gökyüzünün önüne koyuyorsun. Ve bir dünya yaptın. Ve henüz daha sükut içinde olgunlaşan söz gibi olan dünya büyür. Ve onun anlamını senin iraden nasıl kavrıyor, o da senin gözlerini öyle nazikçe serbest bırakıyor...”