Örgütsel Güven

Güven, insanlık var olduğundan beri insan ilişkilerinde önemli bir konu olmuş; ancak konunun örgüt ortamında İncelenmesi yenidir. Klasik örgüt ve yönetim kuramcıları açısından insan güvenilmez bîr yaratıkken; tersine neoklasik örgüt ve yönetim kuramcıları insanı aşırı güvenilir bir varlık olarak ele almışlardır. Günümüze doğru gelişen çağdaş örgüt ve yönetim kuramcıları ise insanı ne tamamen güvenilmez ne de koşulsuz güvenilebilir varlık olarak görmüşlerdir. Ayrıca neoklasik örgüt ve yönetim kuramcıları, güvenin örgüt açısından önemini vurgulamışlar ve örgütsel amaçlar doğrultusunda yönctilebileccği-ni düşünmüşlerdir. İşte bu gelişmeler çerçevesinde örgütlerde güven önemli bir konu olmuştur. İster birey, ister grup, isterse örgüt düzeyinde olsun bir tarafın beklentilerinin diğer taraf tarafından olumlu olarak karşılanacağına olan inanca dayalı olumlu duyguları içeren güven, hem birey, hem grup, hem de örgütün amaçlarını ger-çekleştirmesi açısından önemli bir değişkendir. Örgütsel güvenle ilgili Türkiyedeki alan yazında sayılı sayıdaki tez ve makale dışında derli toplu bir kitap henüz bulunmamaktadır. Bu nedenle bu kitapla bu boşluğun doldurulması ümit edilmektedir. Kitabın genel anlamda örgüt ve yönetimle uğraşan araştırmacılara, yöneticilere özellikle de eğitim yönetimini konu edinen araştırmacılara, eğitim yöneticilerine, öğretmenlere, velilere yeni bakış açası getireceği düşünülmektedir. Kitap on iki bölümden oluşmaktadır. Kitabın birinci bölümünde güvenin kavramsal çerçevesi çizilirken; ikinci bölümünde güvenin yönelimleri, üçüncü bölümünde kişiler arası güvenin boyutları, dördüncü boyutta güvenin temelleri, beşinci bölümde örgütsel güvenin oluşumuna ilişkin modeller, altıncı bölümde örgütlerde güven ve güvensizlik, yedinci bölümde ise örgütsel güvenin öncülleri ve çıktıları ele alınmıştır. Kitabın sekizinci bölümünde güven okul örgütleri açısından incelenmiş, dokuzuncu bölümde güven, sınıf yönetimi açısından irdelenmiştir. Daha sonraki bölümlerde ise örgütsel güvenle bazı değişkenler arasındaki ilişkilere vurgu yapılmıştır. Önce Örgüt kültürü ile güven, daha sonra örgütsel adaletle güven, son olarak da bilgi yönetimi ile güven arasındaki ilişki ele alınmıştır. Kitabın oluşumunda doktora tez danışmanım Prof. Dr. Cevat Celepin büyük katkıları olmuştur. Kendilerine yönlendirme ve katkıları için teşekkür ederim.