Ömürname

ÖMÜRNAME

“ …

Altın yanmaz ateşte, gün güneşte erimez

Akın yoksa atiye, asil atlar yürümez

Baş eğilir secdede, yürek bir başka vurur

Yiğitlik ona derler ki dağlarca dik durur

Zulme karşı dik duran başlar elbette merttir

Mazlumun imdadına ses vermeyen namerttir

Belki de gönüllerde dumanlı dağlar kadar

Hiç hatıra gelmeyen sonsuz hazineler var

Kul haddini bilirse gül kokar emelleri

Yumruk olup göğsüne inmez kendi elleri

Bir gün sen de anlarsın güneşin solduğunu

Bu dünya hayatının hep yalan olduğunu

Kim arar seni sonra, yokluğunda kim özler

Kim bakar bulutlara, yağmurları kim gözler

Satın almaz kimseler bir dirheme satsan da

Yer seni kabul etmez iki büklüm yatsan da

Alınlarda ak, kara yaşanırken yazılar

Yüreklere yüklenir bazen hazlar, sızılar

Gün olur günler geçer gencecik bir bedende

Gün olur günler biter, öz ölür sende, bende

Ay akar, aylar akar, yıllar akar yel gibi

Bazen olur gözlerin sana bakar el gibi

Can akar, canlar akar her nefeste, her anda

Ömür böyle yaşanır, böyle geçer bu handa

Hayalden ibarettir hayat denen hengâme

Sonunda demir alır dünyadan ömürname ”