Nakış

"...insan gibi... bir hikâyem var elbette arkamda duran yanık dağların hikâyesi tutuşturduğum ateşlerin mavi dağ göllerinin tutup atamadım coğrafyamda kefensiz ölüleri toprak kabardıkça kıpırdadı yüreğim esmer bir tarih ve süngü izleri dersim gibi tutundum uçurumlara bir ağıt oluveriyorsun ansızın sonra çekip gidiyorsun usulca tütün yanığı gibi yaralı kalbim aldırmadan kayıp giden bir meteor şimdi anladım