Muğlak; Tripod ve Damacana

Metruk bir bina bu Hüneri bir köşede durmak Başka bir baharda başka başka filizlenmiş ve çoktan solmuş sarmaşıklar duvarlarında Kahvenin rengi, toprakla bir. Görmese gözlerim daha mı az korkardım boşluktan Külümü savurun uçurumdan ama yakmayın beni Sövüp saydıkça çoğalan içimdeki benlerin cümlesi korkar yalnızlıktan Gözü burnuma değmiş burnum gözüne çok mu Gök gürlesin her açtığımda çadırımın önünü Güneş başka bedenlerle dostlukta Suyuma gidemeyen her öznenin bende bir yansıması da vardır elbet Gözlerim görmese daha mı az korkardım karanlıktan Bana her balık aynı kokar. Paravanı kaldırıp da bakamadığım anlara mahcuptur her gülümsemem Bıçakla açılmış eğri büğrü ucum kağıda her değdiğinde ayrı yöne kırılır Bir kuşum bir köstebek Elma ağacı kokan her anımın ertesi kaysıların kızardığı günleredir lanetim. Bir adam beceriksizce simit atıyor martılara Bir adam daha başarılı. İkisi de habersiz olan bitenden