Leylifer

ah fecrim, seni masallardan kaçıran şu içimdeki sır muhtevası aşiyan ve az toprak sus, bir derinlikten içini dinliyorum ellerimde cesaret çok olmadı yıpranık rüyalardan kalktım güllerin bedenine nasırlar hoyratça sevmek sürülmüş çentiklenmiş umudum sanki bir rüzgarın üstüne ayaklarım rahlelerden sürgün edilip esir günlerim başlamış taziyelerden buğulanmış şamara ve bir kadın sevmekle dirilmiş raddesine dağlar dökülmüş aşkın gaipten seslenen bir sır oluvermiş dudakların az garip ve rengini gökler bürümüş