Kusurlu Bir Akşam Rüyası

lakin sözün hiçbir işe yaramadığı anlardan bize dönmüş kardeşlerimiz, kıblesine keder düşmüş uzak gölgeleri ve hep kırmızı bir lanete bulanan akşamcı kadınlarıyla benim doğulu kentlerim, sokak köpeklerim, şarkılarım ve levanten kaldırımlara güzel uzanmış meçhullerim, kalbim, orta yerli bir bahar da bilir bunları ve gri bir istanbul akşamının içimize oturan o kuşkusu neyse onu hatırlatan bu kasaba korkusu bekletir bizi bir şeylere. beklemek de biraz ölmektir çünkü.