Küskün

Pek çok yapıta imza atan Gıyasi Aydemir bu kez sevgi, aşk, özlem, dostluk kokan şiirleriyle okuyucusuyla buluşuyor. Hece şiirine meraklı olanların başucu kitabı olabilecek olan bu yapıt kesinlikle bir ustalık ürünü. İnsani duygular şiirlerin üzerine kar taneleri gibi yağmış, ilmik ilmik şiirin içerisine işlemiş. Oradan da vicdanlara, kalplere dolmak istemiş. Kandırılıp üçe-beşe, talan oldum kör dövüşe Ömrüm heba bir gülüşe, onulmaz sanrılı düşe Ocağımı eşe eşe, ruhumu verdim ateşe Gaflet kirin arıtıyor, kül yanımda çile benim! * Yaraya şifa sayıp tuzlar ekilir durur Hayali karşımızda her ân dikilir durur Sabırlar tespihinde elden dökülür durur Dostluklarla bezenmiş, yolu gözlenen yıllar. * Binitimiz bataklara çakıldı Yaprağımız sam yeliyle döküldü Dünya yükü çekemedi büküldü Dağ deviren, dimdik duran belimiz. * Gıyasi'yim; bu dünyaya küstüm ben Ahbap, yâren alâkayı kestim ben Can hırkamı ak mermere astım ben Birkaç metre çul yarası var dedi. * Yellerle hazince kırılır uçlar Kimimiz eyvah der, kaderi suçlar Bozar bağımızı zamansız göçler Ölümle tartıya girer ayrılık. Gıyasi Aydemir bu yapıtıyla lirik bir rüzgârı halk ezgileriyle estirip, duyguları coşturuyorken aynı zamanda edebi üslupla sorgulamayı da ihmal etmiyor. Erdinç Ozan