Kurda Kuşa Aşa

“Az gittim uz gittim Dere tepe düz gittim Kâh tosbağadan yavaş Kâh rüzgârdan tez gittim Kim takılır peşine Eksik bir bilmecenin Heyhat önüme düştü Ben de peşinden gittim Ay ana güneş baba Ve yıldız kardeşlerim Sonsuzluğa yol çizdi Ben de o yoldan gittim” Kim unutmayı ister ki çok sevdiği bir bilmeceyi? Ama hafıza nankördür, unutuverir insan. İşte bu masal öyle yazıldı; eksik bir bilmecenin peşine düşenin başından geçenlerden... Bu masalda obur bir yavru bozayıya, boyun eğmeyen bir tutam ota, ninni söyleyen kavaklara, dert yanan arılara, ömrünü toprağa adayıp ekenlere, biçenlere, üretenlere rastlayabilirsin. Doğanın tüm çocuklarının türkülerini ve bilmecelerini dinleyebilirsin. Hatta sonunda çok özlediğin birini bile hatırlayabilirsin. Görüp de fark etmenin, fark edip düşünmenin, düşündükçe anlamanın ve doğayla bir olmanın neşesiyle...