Kendi ve Siyah

Kendi ve Siyah yalnızdım. içe doğru bir burguyla bungun sabahların meltemini taşıdım yüksünüp nar çiçeklerine içlendiğim münhaldi. zira hüzünler içinde bin haldim. yazgım tereddütler ve terler içinde uyanmaktı mevsime rüyaları çözmek değil rüyada ölmekti bütün hevesim and içip ömrümün çürüyen yerlerinde yeşerecek her şeye ömrümden çalıp yüreğimde yer açtım o yüzden artık büsbütün umarsız ve yersizim evet hâlâ bir nehir ve bir yıldız saklı tutuyorum kendim için bir nehir ve bir yıldız hâlâ bir tutamak nedir bilemezsem ölüm endişesi nasıl silinir ve nasıl başlar ölüm neşesi