Kekeme Kalsın Zaman

Kadim bir nehrin içinden geliyorum Şaşkın tuzlu bir çocuğuyum onun Adım peygamber soyu, suyum çamurlu Tedirginim Telaşlı, geçmişsiz ve geleceksiz zamanım Ateşler içindeki topraktayım Ve kendime acısı eğrilmiş sayrılıklar yaratıyorum Binlerce kez âşık olup Kaç kez öldüğümü hatırlamıyorum Gazete ilanlarında yok susturamadığım kaygılarım Kendi tutsaklıklarından habersiz Etrafımı saran duvar ustaları Çelişkileri çağrıştırıyor sıvaları Üstünde göç etmiş dostlarımın adları Bir iyiliğe takılıp düşüyorum Sanırsın çok yorgunum Güzelce uyusam diyorum Ölmüşüm ama bilmeden hala yazıyorum…