Kalıntılar; Hakan Çınar

"Boşluğumu kaplayan rengârenk merdivenler görüyorum. O köşede sonra bu köşede beliriyor. Birer ikişer iniyor sokaklarıma. Toprak sokaklar, su sokaklar ve hava sokaklar merdivenlerle kaplanıyor. Her bir sokak diğerinin üzerinde, yanında, çaprazında rastgele dağılıyor. Eğrilen merdivenler, bükülen merdivenler her bir sokağın ruhuna göre biçim alırken, çok katlı bir labirente dönüşen sokaklar birbirine merdivenlerle bağlanıyor. Toprak sokaklara düşen merdivenlere doğru yürüyorum. Amacım yeri hissetmek ve boşluğumun labirentlerinden toprağa uzattığım merdivenlerle kendime bir yol inşa etmek. Labirentin giriş ve çıkışlarını sadece ben bileceğim. Oradan, yere kaçacağım ve sonra yeniden boşluğuma döneceğim. Havaya süzülen merdivenlerden inip kendi göğümde uçacağım, yeniden çıkıp sonunu göremediğim suyuma atlayacağım. Ama şimdi yere iniyorum, toprağa yeniden, hızlıca aşarak merdivenlerimi..."