Jı Ferhenga Lêgerıyanê

Nivîsîn rêyeke bê dawî ye. Rêya ber bi dilê ristê ve ye û rist hebûn e. Rê ne heman gulîstan û lalezar e. Rê guherîn e. Rê cihê guherînê ye û guherîn bedewî, tevger û bizav e! Nivîsîn ku rê ye! Tekez yekek ji pîroziyên herî rewa ye ku Xwedan tiliyên hozanvan sezayê wê pîrozbahiyê dîtine. Rê hezkirin e û ku hat Xwedan ew hez û hezî....!!! Ew tovê jiyandar di jîngeha hunerzad de çand, êdî veger ji rê nîne?!! Êdî vegera aşiq ji rêya maşûq zor e ?!! Rêya ku zadê Kor bi rastî ketibe ser, rêya roniyê, veger jê nabe! Vegera jê... xwekuştin e?!!! Na... ne hêsan e ku afrêner tovê hezê sêdar bike û dest ji rê berde çimkî rê hezkirin e û hezkirin rê ye??!!