İmecenin Gücü

Güçsüzden yanayım kavgada Büyük öfkelerle bilenmiş sesim Heyyy diyorum bir dağ sabahında Yeni piramitlere taş taşıyanlar Ellerim acıdı be Hey gücünden habersiz orman Biliyorum Köroğlu olunmaz bu çağda Ama yedi rengin imecesi aydınlık Taşlar bıktı gömüt olmaktan Bırakın çürüsün yalnızlığında firavunlar Dokunsak yıkılır korkunun duvarları Çıkar herkes zindanından Eşsiz dolaşımı başlar kanın Benden sana senden ona Kutsal bir imecedir yaşamak Bir gök böğürtleni benim sunduğum Evrenin uyumu tadında Kalsın bencil mutluluk kokmuş odada Hadi toprağın suyun böceğin gittiğine İmece en yoğun sevi