İki Yalnız Yolcu

Kaynar, kemik bu. kalpten geçene kadar yani insandan geçene kadar her şey yolcuydum, apansız ağrırdım kendimde bir arzu, susma derecesi olmayan bir pusula, sanki yeni icat edilmiş yürüyordum, sadece yürüyordum anlamın ne olduğunu biliyormuşçasına eşik aralandı ve anlam yitirildi dizelerde aranan uğultu -çaylak bir kuş dünyanın kıyılarında hırpalanmış çiçekler bir sıyrılıştı doğuş sulardan bir anlam, bir karşılık hatırı sayılır yazlara ahşap pencerelerde mavi delikler sızlamaktan vazgeçmiş ayaklarım yeni bir yolculuğa hazır. herkes gitti zaten sözlüklerini bende bırakıp şaşırıyorum bazen kimin ağzıyla konuştuğuma haylaz gemilerle göklerde uçsuz dolaşım dalgaların sızlanışı belki -dünya üç karış toprak; varışı olmayan, köhne bir atlas varamadık, belki de son yarın