Hiçlik Kulesi

evreni konuşuyoruz, soluklanan bandoyu biçimsiz bir at gibi iniyor sazlığa ay çok uzun sürdü bu yıl kış yoruldu sözcüklerim diyen sesin. denizi sağına alıyor adam görünmez gövdesini kaldırıyormuşçasına. eski resimler, ayın kuyusunu boşaltan çıkrık yarım kalmış şiirler avluda kıvrılarak büyüyen ağacın uykusu. gövdeni indiriyorum ellerime ışığa asılı görüntün hışırdayan göğü özleyen iki ihtiyar.