Hayvanlık Bizde kalsın

“Kuş, yavaşça ve yumuşakça iniverdi terazinin sağ kefesine ve konuverdi üzerine. Bütün gözler merak, heyecan ve dehşet içinde ne olacağına bakıyordu; tabi ki heyecandan zangır zangır titreyen İbrahim de. Teraziden bir gıcırdama sesi duyuldu inceden inceye…” Bir terazi kurulsa, hayvanlar dile gelse ve yaptıklarından şikayetle senden hakkını istese; ne derdin mahkemede? Daha okumadan bu kitabı, sor sen de kendine; hani günü geldiğinde, “Hayvanlık Bizde Kalsın!” diyecekler mi sence? Hayvanlarla yollarımızın kesiştiği yerlerde kimi zaman güldüren kimi zaman düşündüren bu hikayeleri okuyunca cevabı sen de göreceksin. Belki sen de diyeceksin: “Hayvanlık Bizde Kalsın.”