Hayat Bir Şiir Ama Sana Dair

Babalarını kimse bilmez Ama onlar, benim çocuklarım Gözün gözüme her döndüğünde Saatlerce sancılanıyorum Konuştuğun her kelimenin Her harfine sabahlara kadar Feryat figan inliyorum Tenin tenime her değdiğinde Ben hamile kalıyorum Bazen bir, bazen ikiz, inanır mısın? Üçüz bile kalemi sıkarak Kağıdı yırtarak doğuruyorum Sıralarını karıştırıyor Adlarını bile koyamıyorum Şimdi bunlar; askere gidenler On beşinde, sekizinde, beşinde Velhasıl, bir günlük bile var Meme emmez, biberon bilmezler Onlar büyüdükçe, ciğerimi söker Çoğaldıkça, yüreğimle beslenirler