Halit Ziya Uşaklıgil’den Hayat Dersleri

Ne kadar doğru olursa olsun, insan, sözün çelik bir şiş gibi saplananı değil, ipek gibi yumuşağını bekler. İnsanları kusurları ile beraber kabul etmek, onlardan çarpık bir hareket görünce yeteneklerini düşünerek hoşgörüde bulunmak bir ilimdir ki ona herkes sahip değildir. Yaşamanın ne demek olduğuna, onun getireceği acılarla vâkıf olacaksın. Eğer ceza tertip etmek, bir adalet vazifesi değilse susmak, insanın kendisine karşı bir zarafet vazifesidir. En çirkin hakikat, en süslü bir hayale tercih edilir. Sevgiyle birbirine bağlı kalpler arasında öyle bir ilişki mevcuttur ki birbirlerini anlamak, duygularını karşılıklı hissetmek için bir dile, bir ifadeye ihtiyaç yoktur. Ne aradığını bilmeyen, ne bulduğunu anlayamaz.