Haftalık Hüzün Çizelgesi

Muzaffer Keten'in şiiri, çağdaşımız, kentli birey, modern teknolojik birey, internet ve medya öznesi mağdur insana ayna tutar. Bu benim - bu sensin(!) dercesine sınıf bilincini anımsatır. Geçmişi, yaşanmışı unutmayan, şimdiyi koruyan, değerlendiren ve varılacak mesafesi azalmış geleceğini, güzel kılma gayreti gösteren şiir kişisini tanıtır okura. Doğadır, esenliktir insanı bilinçli yaşatan. Çağını, çağdaşını koymuştur söyleminin eksenine. Orada izlek kırdan kente ağan zaman, çocukluk, ergenlik, eğitim, evlilik yuva derken emeklilik huzur ve adalet talebiyle yol alır. Umut bulma, aradığına kavuşma içgüdüsü etkindir, diyalektik saptamaları beden, ruh, göç-taşınma, mesken, anılar katarının naklini izletir yarattığı film karelerinde. O amaçla düşünür, çalışır. Temelde, varoluş endişesi sürgit etkindir gurbet-sıla hattında: “bizi hep / yollara /yolladı / ev geçindirmenin kaygıları” dizeleriyle yalın biçimde ortaya konur.