Gönül Limanı

Ne sensiz dökülür hüznümdeki yapraklar Nede sensiz yeşerir gönlümde filizlenmiş aşklar Nede sensiz olur üzerime kâbus gibi çökmüş geceler Anlayacağın her kelimem de sen… Şafakla uyanır aşka susamış gözlerim Üzerine kırağı gibi düşer sensizlik Damla damla akar yerlere hayallerim Demem o ki sevincim bile sen... Yamandır bu gönülde aşk Buğram, buğram çekebilmek tir seni bu gönülde aşk Neylersin sensiz sevdiceğim dünya olsa köşk Ne söyleyeyim hayalimde bile sen... Umut olup yeşerdi içimde Sevdan Nedir ki Şerif bu hayatta davan Ayrılık mı bu kadar aklın yoran Derdim de bile güzel sen...