Elîfbêtk

“xwehê, te divê çavan birijîne, lê dil menermijîne, pîs meke! veke dêrî, ey Hewaya ku min dest û dil li ber xezeba wê vekirî; zû bike, hû bike katjimêrê! ez Elîfbêtka xwe vedikim, û dest pê dikim -bi navê te, li ber çirkeçirka katjimêrê; ev kelam wilo li devê min tê -ev çîroka xubarî! navê te, li devê zemên nayê. lew ez im ew birîna jibîrkirî, ku te dev kiriye devê wê!”