Düşman

"Bir kalp krizi tehlikeli. Belki de soluk almayı kesip boşluğa yuvarlanırken, zihnindeki paniğin son patlayışı gibi Ken Kramer'ın son sözleriydi bunlar. Olmaması gereken yerde, olmaması gereken kişiyle birlikteydi ve daha güvenli bir yerde saklanması gereken bir şeyi taşıyordu. Ama bunu başarıyordu. Oynuyordu ve kazanıyordu. Oyununa hâkimdi. Gülümsüyordu herhalde. Göğsünün içindeki ani gümbürtü kendisine ihanet edene kadar. Sonra her şey tersine dönmüştü. Başarı ani felaket oldu. hiçbirini düzeltecek zamanı yoktu. Ölümle sonuçlanan kalp krizinin nasıl bir şey olduğunu kimse bilemez. Doktorlar nekrozdan, pıhtılardan, oksijen yoksunluğundan ve tıkanan damarlardan söz ederler... Oysa söylemeleri gereken 'düşüp ölürsün' olmalıydı. Ken kramer da öyle oldu. Sırlarını yanında götürdü ve geride bıraktığı bela az daha beni de öldürüyordu." Lee Child'ın kitaplarının özelliği elinizden bırakamamanızdır... Gerilimlerinde bağımlılık yapan bir şey vardır. Düşman da bunlardan biri... Mükemmel. Independent on Sunday