Dokunmak Acıtmamalı Teni

Boş salıncaklarda kaldı çocukluğum Ağzımı ekşiten bu tat Derimin altına yerleşen bu korku Öfkenin soğuk nefesi iliklerimde eserken Isıtmıyor dokunmalar artık beni Çünkü dokunmak acıtmamalı teni Bir şeyler eksik yarım kalıyorsa hep Susmam kabullenmekten değil Adıma vurulmuş kelepçelerdendir Yıkık bir duvara bel bağlayıp Ben gibi gülüp Ben gibi ağlamayı unutmaktandır Vakitsiz bastıran kışlardır Yeşermemi istemeyen Yavan sevdalardan kalan Yosun tutmuş taşlardır ayağıma batan Uçsuz bucaksız dönenceler Günden güne hummalı Bir hiç bıraktılar benden geri Artık ısıtmıyor dokunmalar beni Çünkü dokunmak acıtmamalı teni