Demsala Nan

Çi zarokekî baş bû. Dizanî ku bi hatina min divê ew biçe. Divê bide dû kar û çend rojan bê kar bigere. Ev havîna duyem bû ku diçûm ber destê kek Memed. Havîna borî ku li dora Meydana Şaredariyê rawestiyabûm, Yehya bi xwe ez birim ser kar. Bi kek Memed re li şagirdekî digeriyan. Yehya ez dîtim, wê demê ez bê deng û serberjêr li kêlekê rawestiyabûm. Piştî wê hertim digot: “Havînan were ber destê kek Memed. Tu şermok î. Mîna çûka pêgirêdayî dimînî. Tu nizanî wê roja ku li dora meydanê bûyî çend mezlûm û belengaz, li kuncekî melisî bûyî. Ez bi xwe zû kar peyda dikim. Tu were bi kek Memed re here. Ji bîra te neçe ha!”