Çoklu Yokluk

Parmaklarımı kütletiyorum Bu, tetiği çekme sesidir Başlı başına bir silah olan Ve kurşun olarak parmaklarının arasında Bir kurşun kalem tutan ellerimin Hayatım süregelen bir cinayettir Yazdığım her şiir bir intihar mektubudur Kendi ölümünü en ön sıradan izleyen Biletli bir seyirciyim Ben yokum ama gölgem duvarda asılı Beynim tanrı parçacığıdır Beynim tarihin kara kutusudur Şiir yazarken bileklerimde ölümün nabzı atıyor Beynimin kıvrımlarında şeytanın apandisiti zonkluyor Aynaya bakıyorum Ama aynayı görüyorum nedense Bedenim varlık yaramın kabuğudur Görüyorum, aynada değil içimde