Çin Komünist Partisi Tarihi - Cilt: 1

Ülkemizde daha önce 1970'lerde yayınlanan S.B.K.P tarihi ile ilgili 2 kapsamlı kitaptan yaklaşık 35 yıl sonra ilk kez kapsamlı bir komünist partisi tarihi yayınlanmaktadır. Dünyanın en büyük nüfusuna sahip olan Çin'in iktidar partisi olan Ç.K.P 20. yüzyıl tarihinin önemli öznelerinden bir tanesi olmuştur, bu parti siyasi iktidarını devrimi birlikte yaptığı diğer demokratik ve anti-emperyalist partilerle birleşik cephe anlayışını koruyarak paylaşmaktadır. Parti 82 milyon yetişkin üyesini ve 16-28 yaş arası 75.9 milyon genci tabandaki birim örgütleri içinde örgütlemiş bulunmaktadır. Halihazırda düzenli çalışmalar yürüten 3.4 milyon birim örgütü bulunmakta, 50'den fazla işçi çalıştıran 98.000 özel sektör kuruluşunun % 97'sinde örgütlü bulunmaktadır. Partide kadınların oranı %23.3, işçi, tarım emekçisi, çiftçi, kamu memuru, emekli, öğrenci, kamusal işletme yöneticileri gibi kesimlerden gelen üyeler parti üyelerinin % 97'sini oluşturmaktadır. 2003'ten itibaren partiye üye olmaları kabul edilen özel iş sahipleri ve bu işletmelerde çalışan yöneticilerin toplam üyelere oranı % 1.9'dur. Oysa kurulduğu yıl bu partinin sadece 50 üyesi bulunuyordu. Ç.K.P, 91. yaşını tamamlamış köklü bir partidir ve 1847'de yola çıkan dünya sosyalist akımının Rus Devrimi'nden sonra kurulmaya başlayan, Ekim Devrimi'nin yarattığı devrimci dalgadan beslenen Marksizm ve Leninizm'i temel çıkış noktası olarak alan ikinci kuşak sosyalist partilerdendir. Bu partilere kısaca Lenin önderliğinde kurulan Komünist Enternasyonal kuşağı veya Üçüncü Enternasyonal partileri diyebiliriz. Halen bu kuşağa mensup onlarca sosyalist parti ideallerine bağlılığını korumakta ve ülkelerinde başta işçi sınıfı olmak üzere halkın çıkarları için mücadele vermektedirler. Ç.K.P bunlar arasında -üs bölgelerindeki bölgesel iktidar dönemlerini dışta tutarsak- 61 yıldır iktidarda bulunan az sayıda parti arasında bulunmaktadır. Ç.K.P'nin tarihi büyük başarılar kadar ciddi başarısızlıkların ve hataların da yaşandığı önemli olaylar içermektedir, araştırmacıların da vurguladığı gibi Ç.K.P'nin en önemli birinci özelliği kuruluşundan itibaren 28 yıl boyunca sürekli askeri savaşlar yaşamak zorunda kalmasıdır. İkincisi ise hatalarını araştırmada ve bunları cesaretle düzeltmede gösterdiği kararlılıktır. Partinin Çin Devriminin gerçekçi yolunu aydınlatabilmesi için yüz binlerce üyesinin katledildiği ciddi yenilgilerin ve başarısızlıkların yaşandığı, acı derslerle dolu 14 yıl gerekli olmuştur. Ç.K.P ve Çin'in Mao Zedung'u ve onun etrafında birleşen parlak liderler kuşağı doğrudan bu sürecin ürünüdürler ve partinin doğru bir ideolojik siyasi çizgiyi oluşturmaya başladığı tarih 1935 yılı olmuş ve bu çizginin olgunlaşabilmesi için de 10 yıl gerekli olmuştur. Yola ilk çıktıklarında işçi sınıfının devrime önderlik etmesi gerektiği ve sosyalizme ulaşmak konusunda hiçbir kuşkuları bulunmayan bu insanlar yenilgilerden dersler çıkararak Çin'de temel güç olarak köylülere dayanmaları, köylülerin çoğunluğu oluşturdukları yüksek ideolojik ve örgütsel kriterlere sahip bir Marksist kitle partisi ve devrimci savaş ordusu kurmaları gerektiğini ve sosyalizme bir vuruşta değil zorunlu olarak birbirini izleyecek iki aşama içinde ulaşabileceklerini kavramışlardır. Mao Zedung'un sık sık vurguladığı gibi Ç.K.P'yi başarıya götüren diğer bir tayin edici sorun Çin burjuvazisinin özgünlüğünün ve tarihsel konumunun doğru analiz edilmesi olmuştur. Nitekim Ç.K.P, 20. yüzyılın ortalarına doğru bürokrat burjuvaziye dönüşen komprador burjuvaziyi yeni-demokratik devrimle tasfiye etmiş, milli burjuvaziyi ise devlet kapitalizmi politikaları ile barışçı ve ekonomik yöntemlerle "satın alarak" sosyalist dönüşüme ikna edebilmiştir. Çin hükümeti 1953-60 arasında milli burjuvaziye tüm sermaye bedellerini faizleri ile birlikte ödemiştir, böylece Marx ve Engels'in teorik olarak öngördüğü barışçı mülksüzleştirme sosyalizm tarihinde ilk kez Çin'de pratikleşmiştir. Ç.K.P tarihi boyunca biri 1942 diğeri 1978'de olmak üzere iki ciddi ideolojik ve siyasi düzeltme hareketi yapmıştır, her biri yaklaşık 3 yıl süren araştırma ve incelemeler sonucunda hatalarının kaynağına inilmiş ve ardından sağlıklı bir gelişme yaşanmıştır. Çin'de de 3. Enternasyonal partilerinde genel olarak görüldüğü gibi "sol" ve aşırı sol hatalar veya bakış açıları daha sık ortaya çıkmış ve daha büyük zararlara neden olmuştur (1924-27 hariç). 1940'larda başarıya ulaşan Çin ve Kuzey Vietnam devrimleri ilk kez bir olanağın varlığını kanıtlamışlardır: Bu 19. yüzyılı kapitalist-emperyalist Batı'nın sömürgesi konumunda karşılayan boyunduruk altındaki Doğu ve Güney halklarının Marksizm'den büyük bir güç alarak ulusal egemenlik, bağımsız modernleşme ve feodal despotizmi aşmak gibi temel sorunları çözebilmeleridir. Marksist-sosyalist teoriler aynı zamanda onlara kapitalizmin marazlarını yaşamak zorunda olmadıklarını ve sosyalist bir gelişme çizgisi izleyerek sosyo-ekonomik gelişmelerini daha sağlıklı, başı dik ve hızlı bir biçimde gerçekleştirebilecekleri devrimci bir seçenek sunmuştur. Sosyalist yol onlara aynı zamanda ulusal kültür, bilim, sanat, halk eğitimi ve halkın kendi kendini yönetmesi alanında büyük bir sıçrama olanağı sağlamıştır.