Canheval

Heval gava weneye rûye te ye geş disa biriqi di behra birdanka min de min xwe li ser hespe biraninan siwar dît di revitiya hevaltiya me de me bi dileşi dîtibû ew meriken li ber qudequda mirişkan jiniken li ber qiqeqiqa diken fisek kurk ketibiln li ser heken xwe tevan di xewnen xwe de wek mirişka birçi xwe di embara garis de diditin xapin bi baye deme be azadi ü vin qaşo dijin! heval! bîranînen zarokatiya min furiyan ü bedena min lerizandin di ber awazen daye re mejî ü dile min ji wan sohbeten te ku timi birçiye wan büm senfoniya melodiya hevaltiye dirişand bi dilgeşiya ditina şûnşopen te disa ketim şiversyn zarokatiya me