Buğulu Aynalarda Kandığım

Yaradan'ın adıyla sözü daldır hokkaya Söz var bir sandık altın, söz var gelmez okkaya Ey âdemoğlu nedir seni serkeş eyleyen? Gelmedi mi gidişin haberini söyleyen? Ötüşen bülbüllerin kesilince sadâsı Kalmazmış gülzârının rengi ile nefhası Sanma ki bu serencam daim neşve devşirir Bazen şerbet sunarlar, bazen baldıran zehir Gülistanın dembedem solduğunda anlarsın Hazan yeli dalını yolduğunda anlarsın Yoldur ömür dediğin; hanlar, duraklar çoktur Ömür güzergâhından göçmeyen kervan yoktur Kâh çöle düşer izin kâh bir dağın başına Ebr-i nisan karışır gözlerinin yaşına Tek başına doğmuşsun, dört omuzda gidersin Sanma ki sürüleri... Bir gölgeni güdersin! Atlılar hücum eyler yalın kılıç nefere Azıksız çıkılmazmış, dinle, seyr-ü sefere Arsız kurtlar sürüye daldığında anlarsın Kervan vurulup yolda kaldığında anlarsın