Bir Yaprak Düştü Sonbaharda

"Buradan kalkıp gidince biz, evime yürüyeceğim sessiz sessiz. Kaldırımlardaki taşların sesinden başka ses olmayacak terk edilmiş sokaklarımda. Sokaklarım diyorum, farkındayım. Hazır o sokaklarda yürüyen bir ben varken izin ver ağzımı doldura doldura diyeyim bunu. Bir şeye de gönül rahatlığıyla benim diyebileyim. Evime döneceğim sonra. Öyle eli boş, öyle yorgun açacağım kapımı. Gülümseyeceğim karanlığa gömülü sevimsiz suretlerin fısıldayışları kafamda dönüp dururken. İsterlerse çığlık atsınlar kulaklarımı patlatana kadar, senden sonra fısıltı der geçerim hepsine. Merak etme sen beni, merak etme." Baba mesleğinden dolayı taşınmalar… Geride bırakılmak zorunda kalınan arkadaşlıklar ve dostluklar… Yeni bir şehre ve çevreye alışmalar… Yeni arkadaşlıklar, dostluklar, okullar, öretmenler… Ayrılıklar, hüzünler, özlemler, mutluluklar ve sevinçler… Her ayrılığın bir başlangıç, her başlangıcın ise yeni bir ayrılık olduğu… Bir çok akranına nazaran bu kadar kısa bir hayatta yaşanan bunca yükün sonunda gelen kaçınılmaz son: erken olgunluk ve hayata farklı bir bakış. İşte böyle bir dünyadan koparak gelen duyguların dışa vurumu elinizdeki bu kitap.