Bir Umuttu Yaşatan İnsanı

Çocukluğumun güzel günlerinden kareler geliyor aklıma.Her şeyin saf ve temiz olduğu, insanlarınhayatı paylaştığı, aşkla, sevgiylebirbirine sarıldığı mutlu kareler…Tüketmek yerine üretmenin erdemine inandığımız,kendi ürettiklerimizle yaşamı sürdürmeye çalıştığımızbüyülü günlerden umut dolu kareler…O zamanlar, her yerde fukaralık vardı ama umutsuzluk hiç yoktu.Ülkenin her bir ferdi, yokluk içinde çocuklarını okuturken,onların geleceğinin güzel olacağına yürekten inanırdı. O yokluktan çıkan Cumhuriyet çocuklarındaysa umut hep vardı.Eksik ve yanlışlarına rağmenCumhuriyet, çocuklarını asla yalnız bırakmamıştı. İşte bu kitap, favelalar özelinde,fakirliğin içinde yoğurulmuş, hepimizin hayatıdır.Burada,“kaybolan umutları umut edebilmek” içinbir küçük işaretin peşine takılmış insanların öyküleri vardır.Burada, ne İsa'ya ne Musa'ya yaranamayan umut yoksunu,her şey yoksunu insanların ruh dünyaları vardır.Burada, acımasız kapitalizmin, insanı nasılinsan olmaktan çıkardığı anlatılmaktadır. Bu kitapta yeni bir şey anlatılır “FAVELA SENDROMU” adıyla. Bu kitapta umut anlatılır çokçave umudu umut ederek yaşayanve ölen insanlar…