Bir Kadın Bir Zaman

Masalların gerçek olduğunu yıllar sonra öğrendim. Devlerin hayatımızla nasıl oynadığını, cinlerin bizleri niye çarptığını da… Köyden kente, insandan insana göçtüm. Aşklar ki benden doğup benim denizime döküldüler. Sonra sıfatsız kaldım, anlam dışına çıktım. Acılar bulaşıcıydı, korkular da... Doğa bizden büyüktü. Buyruğuyla yaşadım mevsimleri. Yandım, dondum, duruldum. Aynı toprakların üstünde adların ayrı olması ne fark eder? Elif, Asya, Bilge… Tümü bendeydiler, bendiler... Zamanlardan yüz aldık, yüz bıraktık zamanlara. Unutmak öldürmektir. Bugüne dek yaşayanlar ‘Bir Kadın Bir Zaman' dan ses verdiler.