Beria

Hayalini kurduğumuz çiçekli yollarda kanayan acılarımız kaldı.Tam çiçek açacakken tomurcuklarımızdan koparılıp atıldık.Yavaş yavaş, içten içe, köküne doğru dallarımızdan solmaya başladık.Ağır ağır, kanı çekilen hasta gibi can çekişiyordu soluğumuz.Hayallerimiz içinde olumsuzluklar böyle üst üste geliyordu sanki.Tüm sorunları halledip yolun sonuna geldiğimizi zannettiğimiz zaman, önümüze daha önce hiç çıkmadığı kadar büyük bir sorun çıkar.Orası kilit noktası işte.Çünkü zoru, en zoru başarırsan, ondan sonra yoluna çıkan engebelikler ve küçük taşlar gözünde büyümez ve yürüdüğünüz yoldan keyif alırsınız.Asla pes etme!