Asoya Peyven Sermest

gazin li yarê yan were însafê canî bêzar nezarîne, peyvên eşqê li min heram neke tu; yan jî bibe gul, da ku ez bizanibim bibim xar, bibim kelem, min bide şermê/yan bibe keçikeke xewneşevî bikişe paşika min, yan jî min di xewnên şevan de hişyar neke, bila mirina sîkoneyî tev li emrê min nebe/ yan were bi şêla Lîlîtûya Somerî, bi xezeba wê pîreboka cêc a „No‟ ya evînkuj; yan jî bihêle ez bibim bayekî xemdiz, bi her piçikên xwe hembêz bikim bejna te ya mûyane ya demdiz/ yan were bi maçeke harenarî min di hilma xwe de bijenîne, yan jî di binê ewrekî sayî de min ji dojeha xwe re bike miriyekî nenas/ bila qijikê gewdeberate laşê min ji hev biçirînin, bila bi xwîna min çîlik bide ew riwekên ziwa, xem nîne ey yar