Allah Kullarıyla Nasıl Konuşur?

Kuranı anlamanın yolu Kurana tabi olmaktır Hekimoğlu İsmail hayatımızın sıradanlığı içinde gittikçe unutulmaya yüz tutan, dinî ve ahlâkî değerlerimiz üzerinde ısrarla duran yazarlarımızdandır. O, bu değerlerimizi koruyacak duyarlı bir neslin yetişmesi için hayatı boyunca yazıları ile rehberlik etmiştir. Hekimoğlu İsmailin son kitabı Allah Kullarıyla Nasıl Konuşur? konusu itibariyle yazarın diğer kitaplarını da tamamlıyor. Eserde, ayetlerin ışığında yorumlanan hayat dersleri, Risale-i nur mesajının hakikatleriyle birleştirilerek kendine özgü bir üslupla sunuluyor. Hekimoğlu, ayetlerden aldığı ilhamla nefis, tevbe, takva, şükür, iman vb. kavramları hakkında bilgi vermekte; merhamet, muhabbet ve diğergamlık duygularını ön plana çıkarmaktadır. Allah sevgisi ve korkusu, salih amelin nitelikleri, edepli olmanın usulü yine ayetlerden süzülüp gelen anlam katmanlarında açıklanmaktadır. Allah Kullarıyla Nasıl Konuşur? Allahla kul yakınlığının en çok hissedildiği an olan dualarla bütünleniyor. Hayatımızın her safhasında bizleri Rabbimize yönlendiren dualar kitapta, ayet ve hadisler, sahabe ve büyüklerin diliyle yer buluyor. Hekimoğlunun gönlünden kopup gelen samimi ve derin dualar da huzur ve sükun için okurlarla buluşuyor. Kuran-ı Kerim, insanlara bir iltifattır. Kuran-ı Kerim, kâinat denilen şu kocaman kitabın tercümesidir. Kuran-ı Kerim, ilimlerin kapılarını açan bir kitaptır. Kuran-ı Kerim, gayb âleminin ve gördüğümüz alemlerin müfessiridir. Kuran-ı Kerim, gördüklerimizin görünmeyen yanlarını anlatır. Kuran-ı Kerim, yüce Rabbimizin hitabesidir. Kuran-ı Kerim, Allahın kullarına gizli hazinelerini açıklamasıdır. Kuran-ı Kerim, terbiye edendir. Tarih şahittir ki Kurana uyan fertler, milletler, devletler üstün olmuştur. Kuran-ı Kerim, bu âlemin nurudur. Lambalar evimizi aydınlatır; Kuranın nuru kalbimizi aydınlatır. Kuran-ı Kerim, her asırda yeniden nüzul etmiş gibi genç yaşlı insanlara tesir eder. İnsan beyninin en önemli vazifesi Kuranı anlamaktır. Eğer Kuranda anlaşılmayan bir yer varsa, insan bu konuda yeterli çalışmadığı içindir.