Aciz Bir Kulun Yüreğinden Dökülen Sözler

Dünyaya, cevize ve hakikate dair… Bir gün Hz. Ömer (r.a) iki çocuğu kavga ederken görür. Çocukların buldukları bir ceviz yüzünden kavga ettiklerini anlar. “Durun size paylaştırayım.” der. Cevizi kırar ve cevizin içi boş ve çürük çıkar. “İşte uğruna kavga ettiğiniz dünya da böyle boş ve çürük.” der. Ne kadar doğru! Cevize bakıyorum şekli dünyamız gibi küre. İçine bakıyorum tıpkı insan beyni gibi. O zaman sorunun nereden kaynaklandığını anlıyorum. Dünyamızın içini beynimizle, hesapla, güç arayışı ile doldurmuşuz. Oysa mana ile sevgi ile paylaşmak ile yüreğimizle doldursaydık hem yüreğimiz hafifler hem de dünyamız ağırlığından kurtulurdu.